Thrive Beyond Dreams

Wees Onbevangen Gelukkig

HOE LANG HOU JE HET NOG VOL?

Jij bent die lieve vrouw aan de overkant van de straat

Elke ochtend laad je de kinderen in de auto, je scheurt vijf voor half negen weg en je komt weer met kinderen volgeladen auto om half zes thuis.
Van buitenaf lijkt alles prima in orde. Lieve kinderen, lieve man, twee auto’s, goede baan. Maar als ik je vraag hoe het met je gaat geef je niet meteen antwoord. Je aarzelt, je weegt af wat je gaat zeggen. “Het gaat” pers je met een valse opgewektheid door je lippen heen terwijl je oogcontact vermijdt. In werkelijkheid gaat het helemaal niet goed met je.

Als je zou durven dan zou je me dit vertellen:

Ik weet niet wat er mis is met mij. Ik voel me helemaal leeg. Ik ben doodmoe.
's Nachts gaan de molentjes in mijn hoofd draaien. Uren lang lig ik wakker en kan ik mijn gedachten niet stoppen. Als de wekker gaat heb ik de puf niet eens meer om mijn tenen te bewegen, laat staan om op te staan.

Waar deze uitputting vandaan komt is een raadsel voor me. Rondom me zie ik mijn collega’s gewoon gaan met die banaan.
Ik zet dus mijn kaken op elkaar. Instorten is voor mij geen optie. Dat is gelijk aan falen.Mijn moeder zei ook altijd: als het zwaar wordt, niet zeuren.
Gewoon doorzetten.

Maar mijn moeder had makkelijk praten. Ze moest niet blijven werken na de komst van haar kinderen. Ik voel me in duizenden stukken gescheurd tussen mijn verplichtingen. Goede moeder en echtgenote zijn en een succesvolle baan hebben, uitgaan, etentjes, vakanties, spullen, auto’s, kleren… Ach, ik word er helemaal gek van. Mijn hoofd kan het niet meer bijhouden.Er ontglippen mij dingen, ik ben vergeetachtig. Ik kan de details niet onthouden en daar schaam ik me voor. Zonder mijn kennis ben ik op het werk niets waard.En straks gaat het ook nog opvallen dat ik soms blanco sta. Dat ik niet meer weet wat we afgesproken hebben. Ik kan onmogelijk alles wat gezegd wordt opschrijven.

Ik zit er helemaal alleen mee. Ik praat er met niemand over. Mensen hebben er toch geen begrip voor. Aan wie zal ik dit überhaupt brengen?
Aan mijn baas? Die heeft alleen oog voor de jaarcijfers. Of mijn collega? Over privé dingen praten we niet. Ik weet niet eens wat ik moet zeggen. Dat ik moe ben? Dat mijn hoofd vol zit? Dat ik eigenlijk zelf niet eens weet wat met mij aan de hand is? Dat ik nergens meer zin in heb en puur op wilskracht aan het draaien ben? Heus krijg ik terug dat ik wat rustiger aan moet doen.
Ja, maar hoe doe ik dat? Thuis loopt alles op de millimeter uitgerekend. Er kan geen enkele afwijking in ons rooster komenanders valt alles in duigen.

Soms ben ik zo gespannen dat ik het gevoel heb dat ik ga ontploffen. Ik begrijp mezelf helemaal niet meer. Alles irriteert me uitermate.
De kinderen die ’s ochtends niet meewerken. Mijn man met zijn spottende opmerkingen over mijn woede-uitbarstingen: “het is zeker weer die tijd van de maand”. Kort lontje, uitbarsting, boos zijn, uithalen – ik word er zo moe van. Ik ken me niet zo. Ik baal ervan. Achteraf krijg ik er spijt van en een kwellend gevoel: ik ben een slechte moeder en echtgenote.

Wat als je nu zo doorgaat?

Wat gaat er gebeuren als je nu je hakken niet in het zand zet?
Als je je extreme vermoeidheid blijft negeren?

Wat als jullie broze systeem thuis in elkaar stort en je zonder reserves staat om de gevolgen op te vangen? Wat gebeurt er dan met je kinderen?

Wat als de watten in je hoofd alles verduisteren? Hoe voer je dan je werk nog uit?

En als je nu helemaal opbrandt? Hoe ga je dan nog je leven bij elkaar rapen?

IK WIL TÜNDE WETEN WAT JE VOOR ME KAN BETEKENEN

Even voorstellen

Ik ben Tünde. Mezelf overvragen en geleefd worden, ken ik uit eerste hand. Enkele jaren geleden viel ik letterlijk stil, recht in de armen van een flinke burn-out. Daardoor verloor ik niet enkel de verbinding met mezelf, maar ook met de wereld. Het waren zeer moeilijke tijden vol met onbegrip, verwijten, tranen en heel hard werken om de uitweg te vinden en mezelf weer op te bouwen. Tijdens deze donkere tijden, was het voetreflex therapie wat me raakte en met hoop vervulde. Het hielp mij om weer in contact te komen met mezelf en het bracht me ook de diepe wens om zelf voetreflex te gaan doen. Om zelf ook met mensen te gaan werken. Daarom begon ik aan een 3-jarige hbo opleiding bij Total Health Academy en sinds dag een ben ik mijn kennis en ervaring aan het verdiepen en uitbreiden.

Vrijblijvend gesprek booken

meer over mij

Voel, lach, leef – elke dag

TESTIMONIALS

Jorien

Met veel warmte en veel kennis werd ik liefdevol geholpen door Tünde. De massages zijn geweldig, heerlijk en zacht en zijn helend voor mijn hele lichaam en geest.

Bella

Het was een bijzonder mooie sessie bij Tunde. Zonder al te veel voorinformatie ging het al snel de diepte in en kreeg goede inzichten aangereikt. Voor mij bestond de sessie uit drie delen. Na het korte intense gesprek gaf Tunde mij ook de ruimte om te zijn en ontstond er iets heel bijzonders in mij en lieten dit ook zijn. Ik ervaarde het als een helend moment, zo mooi en daarna afsluitend met de voetreflex massage naar de ontspanning was een mooie afsluiting van de kundigheid en invoelendheid die Tunde in haar heeft. Dankbaar dat ze op mijn pad is gekomen.

Nadenkertje

Regelmatig schrijf ik over thema's die essentieel zijn in de wereld van persoonlijke groei. Deze zijn altijd vanuit een eigen perspectief, vaak geinspireerd door mijn klanten en nog vaker door mijn eigen ervaringen. Ik deel ze met je omdat ik weet dat ze je kunnen openen, nieuwsgierig maken en informeren. Soms ga ik nog verder, namelijk ga ik je uitdagen, confronteren en je uitlokken tot een reactie. Reis met mij mee naar een wereld waar veel verassingen op je wachten, waar je veel kan leren, jezelf kan verwonderen en je aardig oncomfortabel kan voelen.

Mijn blogs vind je hier.

Als je mijn "Nadenkertje" niet wilt missen stuur me een mail en je krijgt het direct geleverd in je mailbox.